Ο Ορωνόκος είναι η ιστορία της αιχμαλωσίας και της εξέγερσης ενός Αφρικανού πρίγκιπα με ευρωπαϊκή παιδεία, που πουλιέται σκλάβος στην αγγλική αποικία του Σουρινάμ, αλλά και η εξιστόρηση του έρωτά του με την Ιμοΐνδα. Η συγγραφέας, ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, ανάμεσα στο ρομάντσο και την καταγγελία της δουλείας, συγκεντρώνει στο κείμενό της μια σειρά από αμφισημίες και αντιθέσεις: η αποικιοκρατία και η ευρωπαϊκή συνείδηση, η δουλεία και η πολιτική εξουσία, ο Αφρικανός ευγενής και η γυναίκα αφηγήτρια, αλλά κυρίως ο ρόλος της αφήγησης και η αλήθεια των γεγονότων. Αυτό το αμφίσημο και συναρπαστικό έργο μιας από τις πρώτες γυναίκες συγγραφείς της αγγλικής λογοτεχνίας αποτελεί μια πρώιμη αποτύπωση των ζητημάτων της φυλής, του φύλου, της επιθυμίας και της ισχύος.

Σε ένα παρισινό καφέ ο φιλόσοφος συναντά έναν περίεργο και αντιφατικό άνθρωπο, που τίποτα δεν του μοιάζει λιγότερο απ’ ό,τι ο ίδιος του ο εαυτός. Ο διάλογος που ανοίγει μεταξύ τους, με την απαράμιλλη χάρη, το ανάλαφρο χιούμορ και την ευφυΐα του Ντιντερό, διευρύνεται σταδιακά για να καλύψει όλα τα κεντρικά θέματα της νεωτερικότητας: την αρετή και τη γνώση, τον έρωτα και το χρήμα, την ιδιοφυΐα και την πίστη, την πολιτική και την τέχνη. Το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκδοχές του εαυτού που σκηνοθετεί ο Ντιντερό, η πρωταρχική σχάση του εγώ σε δύο διακριτές αλλά και ενίοτε συμπληρωματικές θέσεις, αποτελεί μια κομβική στιγμή στην ιστορία του πνεύματος, μια στιγμή ρήξης, μια βόμβα, όπως τη χαρακτήρισε ο Γκαίτε, τα θραύσματα της οποίας διασπείρονται σε όλο το πεδίο της λογοτεχνίας μέχρι και σήμερα.