Μπακάλ

μέρος πρώτο: σίζον

εισαγωγή
είναι εννιά το πρωί, αρχές του δεκέμβρη, πριν λίγο σταμάτησε η βροχή, από το παράθυρο του γραφείου κοιτάζω προς τη θάλασσα, αλλά δεν τη βλέπω, απέχει εκατό μέτρα και μπροστά μου παρεμβάλλονται άλλα σπίτια· στην ησυχία του χειμώνα ακούω τη βοή των κυμάτων και νιώθω την υγρασία· φυσάει νοτιάς· στα τζάμια οι σταγόνες ακίνητες, πού και πού καμιά κατηφορίζει και φτάνει στο ξύλινο περβάζι.

δεν είναι πολλές μέρες που ολοκληρώθηκε κι ο φετινός κύκλος του μαγαζιού, το έκλεισα τέλος οκτώβρη, αλλά χρειάζομαι μερικές εβδομάδες για να τελειώσω με τις επιστροφές των προϊόντων, να ξοφλήσω τους χονδρεμπόρους και να τακτοποιήσω για τον χειμώνα το χώρο· άχαρες δουλειές στον αντίποδα της ανοιξιάτικης ορμής για το άνοιγμα του καταστήματος, καθώς όλα ξεκινούν απ’ την αρχή.

σ’ αυτό το μαγαζί γεννήθηκα, η οικογένειά μου το άνοιξε αρχές του εβδομήντα και προς τα τέλη της δεκαετίας του ενενήντα το νοικιάσαμε· ξενοικιάστηκε το δύο χιλιάδες δεκατέσσερα, το άφησα ένα χρόνο κλειστό γιατί δεν ήξερα τι να το κάνω και το επόμενο καλοκαίρι το άνοιξα· πάνω κάτω γνώριζα με τι θα μπλέξω και δεν με ενθουσίαζε η ιδέα αλλά εκείνη την εποχή ήταν μια κάποια λύση. ήθελα να πιστεύω ότι δεν είναι απλώς μια δουλειά, αλλά ένα δημιουργικό πρότζεκτ, μια διαρκής περφόρμανς αλληλεπίδρασης με τους πελάτες. θα είχα το ρόλο του συντονιστή-πωλητή, θα φωτο­γράφιζα και θα κατέγραφα ιστορίες από το μαγαζί· οι πελάτες, χωρίς να το γνωρί­ζουν, θα έπαιζαν για λίγα λεπτά σε ένα έργο χωρίς σενάριο· με αυτές τις σκέψεις προσπαθούσα να εμψυχώσω τον εαυτό μου για τη νέα (παλιά) μου εργασία, όμως η πραγματικότητα σαν τη βαρύτητα σε γειώνει αμετάκλητα στο παρόν· δεν είχα καθόλου χρόνο για όλα αυτά, ειδικά τον ιούλιο και τον αύγουστο μόλις που προ­λάβαινα να διεκπεραιώσω τα εντελώς βασικά· παρ’ όλα αυτά πάντα πίστευα ότι κάτι θα μείνει.

όσα θυμόμουν από το μαγαζί του ογδόντα και του ενενήντα, είχανε πια ξεπεραστεί· θεωρούσα ότι ήταν μια δουλειά επικερδής που τη γνώριζα πολύ καλά, όμως τότε τα λειτουργικά έξοδα για δεή, οτέ, ίκα, φόρους και ασφάλεια ήταν ελάχιστα, τα σουπερμάρκετ δεν ήταν πολλά και ο κόσμος δεν ήταν εθισμένος στην κατανάλωση – άλλωστε δεν υπήρχαν και πάρα πολλά να καταναλώσει· μέσα σε δύο μικρά ψυγεία χωρούσαν όλα, τώρα έχω δυο μεγάλα και τέσσερα μικρά και δεν με φτάνουν· τότε εκτός από την κλασική κόκα κόλα μόλις είχε κυκλοφορήσει η λάιτ, σήμερα κυκλοφορούν δέκα διαφορετικές· είχαμε ένα είδος δημητριακά τώρα είκοσι. ψωνίζαμε από δέκα προμηθευτές, τώρα από σαράντα, και αν είχα και καπνικά θα ήταν τρεις τέσσερις ακόμα· η μεγάλη ποικιλία προϊόντων μπορεί να αυξάνει την κατανάλωση και επομένως το πιθανό κέρδος, αλλά πολλαπλασιάζει τις ώρες απασχόλησης και κάνει περίπλοκη αυτή τη σχετικά απλή εργασία.

η μεγάλη ποικιλία προϊόντων μπορεί να αυξάνει την κατανάλωση και επομένως το πιθανό κέρδος, αλλά πολλαπλασιάζει τις ώρες απασχόλησης και κάνει περίπλοκη αυτή τη σχετικά απλή εργασία.

η επικοινωνία με κάθε πελάτη είναι δημιουργική διαδικασία, μια μικρή άτυπη παράσταση· στα λίγα λεπτά που ψωνίζει πρέπει να αγοράσει αυτό που θέλει, να πληρώσει και να φύγει ικανοποιημένος νιώθοντας ότι εξυπηρετήθηκε από ένα φιλόξενο κατάστημα στο οποίο θέλει να ξανάρθει.