Σε ένα σανατόριο των προαστίων του Μπουένος Άιρες το 1907 ένας γιατρός μπλέκεται σε ένα πείραμα που έχει στόχο να διερευνήσει το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου. Εκατό χρόνια αργότερα, ένας διάσημος καλλιτέχνης φτάνει στα άκρα αναζητώντας την αισθητική μεταμόρφωση, μετατρέποντας τον εαυτό του σε έργο τέχνης. Ο κόσμος του Λαρράκι είναι ελκυστικός και αλλόκοτος: παράξενα μυρμήγκια που σχηματίζουν σχεδόν τέλειους κύκλους, ακρωτηριασμένα μέλη, εμμονικοί έρωτες και ανθρωποφάγα φυτά. Στο επίκεντρο αυτού του σατιρικού, ευφυούς και συναρπαστικού μυθιστορήματος, βρίσκεται το τερατώδες, όχι ως κάτι απόκοσμο, αλλά ως βασικό εργαλείο κριτικής στις χίμαιρες της προόδου, της τέχνης και του έρωτα.

Σε ένα καφέ της Βιέννης, ένας συγγραφέας συναντά έναν παράξενο κύριο, τον ηλικιωμένο Ρώσο Σουβόριν. Ο Σουβόριν, κάποτε διεθνούς φήμης πιανίστας στη Σοβιετική Ένωση, βάζει ένα πρόωρο τέλος στην καριέρα του όταν αναπτύσσει μια έντονη αποστροφή για τον ήχο του χειροκροτήματος. Αυτός ο εκκεντρικός χαρακτήρας –γοητευτικός, θλιμμένος, αφοπλιστικά ειλικρινής– γνωρίζει ότι το τέλος της ζωής του πλησιάζει κι έτσι πείθεται να αφηγηθεί την ιστορία του. Μιλά για τα πάντα, για την ελευθερία και την εξέγερση, για την ομορφιά και τη φθορά, για την αθανασία που χαρίζει η τέχνη. Στις συναντήσεις τους οι δύο άντρες αναπτύσσουν μία δυνατή φιλία, μία σχέση αλληλεξάρτησης.

Μεθυστική αλλά και μελαγχολική, με νότες από Ναμπόκοφ, Ζέμπαλντ και Μπέρνχαρντ, η Αυτοπροσωπογραφία με ρώσικο πιάνο είναι μια λογοτεχνική σονάτα για την ομορφιά, τη μουσική και το πάθος, γραμμένη από έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους γερμανόφωνους συγγραφείς.