Επιστολές

Το τραπέζι της κουζίνας

Αγαπητέ κύριε,

πάνω μου υπάρχουν λουλούδια μαζί μ’ ένα σημείωμα για τη γιορτή σας, δώρο του αγαπημένου σας φίλου. Μου αρέσει όταν μαγειρεύετε και τα μπαχαρικά πέφτουν πάνω μου. Το ξύλο είναι απορροφητικό υλικό, έτσι μπορώ κι εγώ να ρουφάω, να γεύομαι, να μυρίζω και να ζαλίζομαι. Μου αρέσει ιδιαιτέρως όταν τρίβετε με τα δάχτυλά σας το αλάτι και όταν χρησιμοποιείτε το γουδί. Θυμάμαι με πόσο κόπο με δημιουργήσατε.

Φιλικά,
το τραπέζι

Αγαπητό Τραπέζι,

σήμερα έριξε πρωινό, ανοιξιάτικο χιόνι. Η ομίχλη κα­­­­τέβηκε χαμηλά στα βουνά κι έκατσα στο μπαλκό­­­νι να δω τα πουλιά και να πιω λίγο τσάι. Χαιρέτησα τους εργάτες που δούλευαν στην αυλή. Ένας απ’ αυτούς μου έκανε νόημα να πλησιάσω και μου πα­­­­ρέδωσε έναν γκρι φάκελο χωρίς γραμματόσημο. Ήταν ένα παλιό γράμμα του αγαπημένου μου φίλου που παράπεσε στην αποθήκη απ’ όπου παίρνανε τα υλικά. Ο φίλος μου κι εγώ θέλαμε ένα τραπέζι. Βγήκα­­με για ξύ­­λα. Περπατούσαμε για ώρες ανάμεσα σε χιονισμένες, πα­­­γωμένες πλαγιές και πλαγιές γεμάτες λουλούδια. Αμέτρητα ρυάκια διέτρεχαν το τοπίο, ψυχρές φλέβες που κατέβαιναν το βουνό σχηματίζοντας ρεύματα, πο­­­τάμια και καταρράχτες. Ξαπλώσαμε στην πλαγιά να ξεκουραστούμε. Πολύ γρήγορα αποκοιμήθηκα και ονειρεύτηκα το σχήμα που θα σας έδινα.

Δικός σας,
Κ.