Προσφορά!

Χρήσιμα παιδικά παιχνίδια

της Δανάης Σιώζιου

,

Μέσα στον κόσμο των παιχνιδιών κατοικούν άνθρωποι, ζώα, φυτά και ένα βραχιόλι. Για παράδειγμα οι δύο χελώνες που πάνε ένα παιδί στη θάλασσα, μία οικογένεια τρυποκάρυδων που έχει προβλήματα επικοινωνίας, ο ωραιότερος άντρας στη γη, οι κόρες του Ρήνου, ένας στρατιώτης, τέσσερα σπίτια, μία διευθύντρια σχολείου και δύο πιερότοι. Τα τοπία εναλλάσσονται, οι λέξεις γίνονται δούρειοι ίπποι, οι πάγοι λιώνουν, φυτά ψηλώνουν, άγρια ζώα πλησιάζουν. Σταδιακά ακόμα και οι ήρωες του βιβλίου επιθυμούν να απεγκλωβιστούν από τα όρια του κόσμου που μοιράζονται και η ανάγνωση είναι ο πιο αγαπημένος τρόπος απόδρασης.

Εκκαθάριση

Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα - 2017

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή "Γιάννης Βαρβέρης" - Εταιρεία Συγγραφέων - 2017

η συγγραφέας

Σιώζιου Δανάη

H Δανάη Σιώζιου γεννήθηκε το 1987. Μεγάλωσε στην Καρλσρούη και στην Καρδίτσα. Σπούδασε αγγλική φιλολογία, ευρωπαϊκή ιστορία και πολιτιστική διαχείριση. Υπήρξε συνεκδότρια και μέλος της ομάδας του περιοδικού Τεφλόν. Ποιήματα, άρθρα και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Από τους αντίποδες κυκλοφορεί η συλλογή της Χρήσιμα παιδικά παιχνίδια (2016), για την οποία τιμήθηκε με το Βραβείο «Γιάννης Βαρβέρης» της Εταιρείας Συγγραφέων και με το Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, και η συλλογή Ενδεχόμενα τοπία (2021).

Επισκεφθείτε τη σελίδα του συγγραφέα

Κριτικές

Ο ΩΡΑΙΟΤΕΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΗ ΓΗ

Αν ο παππούς δεν ήταν ο ωραιότερος άντρας στη γη
ίσως να μην τον είχα ερωτευτεί με την πρώτη ματιά
και αν δεν τον είχα ερωτευτεί ίσως το κακό να μην είχε γίνει.
Αν δεν πίστευε πως έχω το βλέμμα του
όπως περήφανα είχε διακηρύξει τη μέρα της γεννήσεώς μου
μπορεί να μην είχα κληρονομήσει τα μάτια και τη δυνατή του καρδιά
το γούστο του στα καπέλα και στις γυναίκες
κι εκείνος να μην είχε αναβάλει για πέντε χρόνια το θάνατό του
αν ήμουν αγόρι ίσως να με έβαζε κι εμένα να λύνω μαθηματικά
αντί να μου μαθαίνει καλούς τρόπους, πώς να
σκαρφαλώνω, γιατί αγαπάμε το πιάνο
και αν ήξερε πως καταλαβαίνω δεν θα μου είχε πει ποτέ
όλες εκείνες τις πικρές ιστορίες που πίστευε πως θα ξεχάσω
αν ο παππούς μου δεν ήταν αυτός ο γενναίος και όμορφος άντρας
με τα δυνατά πόδια που σκαρφαλώνει και επιδιορθώνει
πάνω κάτω στη γη ώς την τελευταία του πνοή
ίσως να είχε και αυτός μουστάκι από άποψη
ίσως να διπλοπαντρευόταν, να έκανε κι άλλα παιδιά
να χάναμε τελείως το λογαριασμό
αν είχε τραχιά καρδιά και μαλακά χέρια δηλαδή ανάποδα
ίσως να μη με άφηνε να χοροπηδάω στο κρεβάτι του
να του χαϊδεύω την κοιλιά
ίσως να μην είχε φόβο χειρουργείου
και να ζούσαμε εμείς καλά
αν ο παππούς δεν ήταν ένας από αυτούς
που πέρασαν τα σύνορα
οι δικοί μας τάφοι τώρα ρημαγμένοι αλλού
αν δεν χόρευε, δεν έφτιαχνε σαντιγί για επιδόρπιο,
τσιγκουνευόταν το λούνα παρκ ή το ποδήλατο
δεν θα ήταν ο πρώτος μου έρωτας
και ο πρώτος μου θάνατος
δεν θα ήταν ο ωραιότερος άντρας στη γη
θα είχα τώρα μια ελπίδα.