Το μπλε δεν είναι ένα χρώμα, είναι ένα σύνολο αποχρώσεων, αντικειμένων, διαθέσεων, αναφορών, αναμνήσεων, συναισθημάτων. Η Μάγκι Νέλσον, ερωτευμένη με το μπλε, περιπλανιέται στη μελαγχολία, την απώλεια και τον πόθο διερευνώντας τη σύνδεση του χρώματος με το σώμα και το πνεύμα. Συνομιλώντας με τον Γκαίτε, τον Βιττγκενστάιν και τον Μπαρτ, γράφει ένα λυρικό δοκίμιο για τον έρωτα που τελειώνει, για το σώμα που υποφέρει και για την ομορφιά ως καταφύγιο στον καιρό της μοναξιάς και της θλίψης.
«Το να ερωτευτεί κανείς το μπλε μήπως σημαίνει λοιπόν ότι ερωτεύτηκε μια ενόχληση; Ή μήπως ενόχληση είναι ο ίδιος ο έρωτας; Και τι σόι τρέλα τέλος πάντων είναι να ερωτεύεσαι κάτι που είναι δομικά ανίκανο να σε ερωτευτεί κι αυτό;»
Η Μάγκι Νέλσον γεννήθηκε το 1973 στο Σαν Φρανσίσκο. Είναι πεζογράφος, ποιήτρια και δοκιμιογράφος, και το έργο της περιστρέφεται γύρω από τα ζητήματα του φύλου, της βίας και της σεξουαλικής ταυτότητας. Ζει στο Λος Άντζελες. Σημαντικότερα έργα της: The Red Parts: A Memoir (2007), Bluets (2009), The Art of Cruelty: A Reckoning (2011), καθώς και τα ποιητικά βιβλία Holes (2007) και Jane: A Murder (2005). Το πολύ σημαντικό αυτοβιογραφικό της δοκίμιο ΟιΑργοναύτες κυκλοφορεί σε μετάφραση Μαρίας Φακίνου από τους αντίποδες.
Οι Αργοναύτες ταξιδεύουν πάνω σε σώματα που διαρκώς αλλάζουν, μεταβάλλονται, μετασκευάζονται. Έτσι έρχονται αναπόφευκτα αντιμέτωποι με το παράδοξο της ταυτότητας: τι απομένει όταν όλα τα αρχικά υλικά έχουν αντικατασταθεί από καινούργια; Στους Αργοναύτες η Μάγκι Νέλσον καταγράφει ένα τέτοιο ταξίδι, περιγράφοντας τον έρωτά της με τον τρανς καλλιτέχνη Χάρυ Ντοτζ, τη σχέση της με τον θετό της γιο, την εγκυμοσύνη και τη γέννα της, μετατρέποντας κάθε της προσωπική εμπειρία σε δημόσιο στοχασμό πάνω στα ζητήματα της σεξουαλικότητας και του φύλου, της φροντίδας και της οικογένειας, παίρνοντας απόσταση από τον ταυτοτικό λόγο. Η επιμονή της να αναμετριέται με τις λέξεις σε ένα πεδίο όπου οι λέξεις συχνά δεν αρκούν, προσδίδει στη ριζοσπαστική πρωτοτυπία και το προσωπικό ύφος των Αργοναυτών την αύρα του κλασικού.
Οι Αργοναύτες ταξιδεύουν πάνω σε σώματα που διαρκώς αλλάζουν, μεταβάλλονται, μετασκευάζονται. Έτσι έρχονται αναπόφευκτα αντιμέτωποι με το παράδοξο της ταυτότητας: τι απομένει όταν όλα τα αρχικά υλικά έχουν αντικατασταθεί από καινούργια; Στους Αργοναύτες η Μάγκι Νέλσον καταγράφει ένα τέτοιο ταξίδι, περιγράφοντας τον έρωτά της με τον τρανς καλλιτέχνη Χάρυ Ντοτζ, τη σχέση της με τον θετό της γιο, την εγκυμοσύνη και τη γέννα της, μετατρέποντας κάθε της προσωπική εμπειρία σε δημόσιο στοχασμό πάνω στα ζητήματα της σεξουαλικότητας και του φύλου, της φροντίδας και της οικογένειας, παίρνοντας απόσταση από τον ταυτοτικό λόγο. Η επιμονή της να αναμετριέται με τις λέξεις σε ένα πεδίο όπου οι λέξεις συχνά δεν αρκούν, προσδίδει στη ριζοσπαστική πρωτοτυπία και το προσωπικό ύφος των Αργοναυτών την αύρα του κλασικού.
Η Γιούντιτ Σαλάνσκυ είναι μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς της νεότερης γενιάς στη Γερμανία. Τα δώδεκα αντικείμενα που περιγράφονται στον Κατάλογο απολεσθέντων –ένας πίνακας του Φρίντριχ, ένα σπάνιο είδος τίγρης, μια ρωμαϊκή βίλα, ένα ερωτικό ποίημα της Σαπφούς, ένα νησί στον Ειρηνικό– έχουν πλέον χαθεί. Υπάρχουν πια μονάχα ως ίχνη, ως αναμνήσεις, ως αρχεία ή χάρτες, ως τεκμήρια του παρελθόντος. Η Σαλάνσκυ αναζητά, με μια πρωτότυπη λογοτεχνική απόπειρα καταλογογράφησης, αυτό που μένει πίσω όταν χάνεται κάτι: αποήχους και ψιθύρους, μνήμες και θρύλους, αποτυπώματα και σκιές, ανασυγκροτώντας παράλληλα την παιδική ηλικία σε μια χώρα που έχει επίσης χαθεί, την Ανατολική Γερμανία της δεκαετίας του 1980.
Αν το χρειάζεσαι, τότε αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Το Σπίτι των Ονείρων είναι η παθιασμένη ερωτική ιστορία, η κοινή ζωή, η πνευματική και σωματική σύνδεση δύο γυναικών, που σταδιακά μετατρέπεται σε φυλακή και σε εφιάλτη. Η Κάρμεν Μαρία Ματσάδο αφηγείται την κακοποιητική σχέση που βίωσε, από την ενθουσιώδη αρχή της μέχρι το επώδυνο […]
Ο κόσμος μας είναι παράξενος και ανοίκειος, αλλόκοτος και απόκοσμος, μια προσομοίωση: ένα τοπίο που έχει ερημώσει από το ανθρώπινο. Είναι πιο εύκολο να φανταστούμε το τέλος αυτού του κόσμου παρά το τέλος του καπιταλισμού. Αρνούμενος καταστατικά το διαχωρισμό ανάμεσα σε υψηλή και χαμηλή κουλτούρα, ο Φίσερ αναζητά μια διέξοδο στις ταινίες του Λυντς, του Ταρκόφσκι, του Κιούμπρικ, του Νόλαν και του Χίτσκοκ, στη μουσική των The Fall και του Brian Eno, στη λογοτεχνία του Λάβκραφτ, του Γουέλς, του Φίλιπ Ντικ και της Άτγουντ, στις αλλόκοτες και απόκοσμες εικόνες του κόσμου και του ανθρώπου στην τέχνη, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί μας γοητεύει τόσο ό,τι παραμονεύει πέρα από τα όρια της κοινής λογικής.
Χθες σήκωσα απ’ το χώμα μια λωρίδα μπλε που έβλεπα για εβδομάδες έξω από το σπίτι μου κι ανακάλυψα ότι ήταν μια ταινία με δηλητήριο για τερμίτες. Noli me tangere, έγραφε, όπως γράφουν ορισμένα μπλε. Την άφησα στο έδαφος.
Κάτι που δεν θα έκανε ποτέ ένας αρσενικός ιόχρους πτιλονόρυγχος. Αντιθέτως, ένας αρσενικός ιόχρους πτιλονόρυγχος θα είχε τσιμπήσει τη λωρίδα με το ράμφος του και θα είχε επιστρέψει στο άντρο του –στην «ερωτική φωλίτσα» του, όπως λένε ορισμένοι οδηγοί– το οποίο στολίζει για εβδομάδες ολόκληρες με μπλε αντικείμενα για να δελεάσει τα θηλυκά. Ο πτιλονόρυγχος όχι μόνο συλλέγει και τακτοποιεί μπλε αντικείμενα –εισιτήρια λεωφορείων, φτερά τζιτζικιών, μπλε λουλούδια, καπάκια από μπουκάλια, μπλε φτερά από μικρότερα μπλε πουλάκια που σκοτώνει αν χρειαστεί, για να τους πάρει το φτέρωμα– αλλά βάφει και τη φωλιά του μπλε με χυμό από μπλε φρούτα, χρησιμοποιώντας ως πινέλο το ξεφτισμένο άκρο ενός κλαδιού. Χτίζει ανταγωνιστικά, κλέβοντας θησαυρούς από άλλα πουλιά κι ενίοτε καταστρέφοντας εντελώς τις φωλιές τους.
Έχοντας χτίσει πια το άντρο του, ο ιόχρους πτιλονόρυγχος κατασκευάζει παραδίπλα μια σκηνή από γυαλιστερό, κίτρινο άχυρο, πάνω στην οποία θα τραγουδήσει και θα χορέψει για τα διερχόμενα θηλυκά. Οι έμπειροι χτίστες κι ερμηνευτές μπορούν να προσελκύσουν και να γαμήσουν μέχρι και τριάντα τρία θηλυκά ανά σεζόν, αν η παράσταση είναι καλή, αν έχουν μαζέψει στο άντρο τους αρκετό καλό μπλε κι αν πετύχουν τη σωστή χρωματική αντίθεση με τα κιτρινωπά άχυρα παραδίπλα. Οι λιγότερο έμπειροι χτίστες μπορεί και να μην προσελκύσουν καθόλου θηλυκά. Κάθε θηλυκό ζευγαρώνει μία και μόνη φορά. Τα αυγά της τα κλωσάει μόνη της.
Όταν βλέπω φωτογραφίες από αυτές τις μπλε φωλιές νιώθω τέτοια επιθυμία που αναρωτιέμαι μήπως γεννήθηκα σε λάθος είδος.
[…]
Κάποτε ταξίδεψα ώς την πινακοθήκη Tate στο Λονδίνο για να δω τους μπλε πίνακες του Υβ Κλάιν, που εφηύρε και κατοχύρωσε τη δική του απόχρωση ουλτραμαρίν, το λεγόμενο Διεθνές Μπλε του Κλάιν (International Klein Blue, IKB) και στη συνέχεια ζωγράφιζε καμβάδες και αντικείμενα με αυτό το μπλε για μια περίοδο της ζωής του που ο ίδιος ονόμασε «L’ époque bleue». Ενώ στεκόμουνα μπροστά από αυτούς τους μπλε πίνακες –ή προτάσεις– στην Tate, νιώθοντας το μπλε τους ν’ ακτινοβολεί τόσο θερμά που νόμιζα ότι άγγιζε, ίσως και πονούσε, τους βολβούς των ματιών μου, έγραψα μία και μόνη φράση στο σημειωματάριό μου: υπερβολή. Είχα κάνει τόσο δρόμο και σχεδόν δεν άντεχα να το βλέπω. Ίσως είχα άθελά μου πέσει πάνω σε αυτό το βουδιστικό αξίωμα που λέει ότι η φώτιση είναι η απόλυτη απογοήτευση. «Από το βουνό βλέπεις το βουνό», έγραφε ο Έμερσον.
Γιατί ακόμα κι αν κάποιος λατρεύει το μπλε, δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι θέλει να ζήσει σ’ έναν κόσμο φτιαγμένο από μπλε. «Η ζωή είναι ένα τραίνο από διαθέσεις, σαν σειρά από χάντρες, και καθώς περνάμε από τη μία στην άλλη, αποδεικνύονται πολύχρωμοι φακοί που βάφουν τον κόσμο στη δική τους απόχρωση και καθένας τους αποκαλύπτει μόνο αυτό στο οποίο εστιάζει», έγραφε ο Έμερσον. Το να παγιδεύεσαι σε μία και μόνη χάντρα, ασχέτως χρώματος, μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Τι έχω ακούσει: όταν τα κοιτάσματα στα ορυχεία του Σαρ-ε-Σανγκ εξαντλούνται (οι ντόπιοι λένε ότι η αυταρχική εξουσία των Ταλιμπάν που, το 2000, ανατίναξαν τα δύο γιγαντιαία αγάλματα του Βούδα στην είσοδο των ορυχείων –οι μπλε αύρες των οποίων ήταν η παλαιότερη γνωστή χρήση του λάπις λάζουλι στη Γη– προκάλεσε ήδη μια παρατεταμένη περίοδο εξάντλησης των κοιτασμάτων· ένας Θεός μόνο ξέρει τι αποτελέσματα έχουν έκτοτε οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί), τότε οι εργάτες χρησιμοποιούν δυναμίτη για να κάνουν τη φλέβα να αιμορραγήσει, ελπίζοντας να δημιουργήσουν έναν «μπλε πυρετό».
Τι ξέρω: όταν σε γνώρισα, ξέσπασε ένας μπλε πυρετός. Θέλω να ξέρεις ότι δεν σε θεωρώ πλέον υπεύθυνο γι’ αυτό.
We use cookies on our website to give you the most relevant experience by remembering your preferences and repeat visits. By clicking “Accept All”, you consent to the use of ALL the cookies. However, you may visit "Cookie Settings" to provide a controlled consent.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. These cookies ensure basic functionalities and security features of the website, anonymously.
Cookie
Duration
Description
cookielawinfo-checkbox-analytics
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics".
cookielawinfo-checkbox-functional
11 months
The cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional".
cookielawinfo-checkbox-necessary
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary".
cookielawinfo-checkbox-others
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other.
cookielawinfo-checkbox-performance
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance".
viewed_cookie_policy
11 months
The cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.