Σπίτι παιδιού

Κυριάκος Συφιλτζόγλου

Άλλοι το ’λεγαν «Ίδρυμα», άλλοι «Σπίτι Παιδιού» και άλλοι «Πολυτεχνείο». Σ’ αυτό δούλευε η μαμά και ζούσαμε μέσα του πέντε μέρες. Στην Πλατανιά ήταν αυτό. Όπως και να το ’λεγε κάποιος στο χωριό, όλοι ήξεραν πού είναι. Ένα μεγάλο πέτρινο κτίριο ήταν, με πολλά τραπέζια, παιχνίδια και πινγκ πονγκ. Εμείς κοιμόμασταν σ’ ένα δωμάτιο δίπλα, που πιο δίπλα είχε ένα μικρό κουζινάκι και μια μικρή τουαλέτα. Απέναντι έβλεπες το βουνό και πίσω μια παιδική χαρά ήταν, γεμάτη πεύκα. Πέντε μέρες μέναμε στην Πλατανιά και τις άλλες δύο πηγαίναμε στο κανονικό μας σπίτι στην Προσοτσάνη, στο άλλο μας χωριό. Εκεί το σπίτι λεγόταν εργατική κατοικία κι έκανε πολύ κρύο, φυσούσε από το Νευροκόπι κι αυτό ήταν άκρη άκρη. Μέχρι να ζεσταθεί, φεύγαμε πάλι για την Πλατανιά. Τις Κυριακές πριν επιστρέψουμε στο Σπίτι Παιδιού, κάναμε μια επίσκεψη στη γιαγιά που ήταν πεθαμένη. Ο μπαμπάς συνήθως καθόταν στο αμάξι και άκουγε ποδόσφαιρο στο ραδιόφωνο. Μαζί με τον αδερφό μου γεμίζαμε δυο μπιτόνια νερό και τα πηγαίναμε στον τάφο της γιαγιάς. Η μαμά έπλενε τα μάρμαρα και πότιζε τα βασιλικά.

Σχετικά Άρθρα

Το Σπίτι των Ονείρων ως η Βασίλισσα και η Σουπιά

Το Σπίτι των Ονείρων ως η Βασίλισσα και η Σουπιά

απόσπασμα από το βιβλίο της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο Στο σπίτι των ονείρων (σελ. 292-296) Να μια ιστορία που την έμαθα από μια σουπιά: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια βασίλισσα που ήταν (πάλι) ολομόναχη. Κάλεσε, λοιπόν, όλους τους συμβούλους της, που με τη σειρά τους κάλεσαν όλα τα σημαντικά πρόσωπα της χώρας, για να […]

Δείτε περισσότερα
Δίπλα στη φωνή του

Δίπλα στη φωνή του

Σούλα Μαρινούδη

*Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε για την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το έργο του Εντουάρ Λουί στο Ύψιλον στις 2 Δεκεμβρίου 2022. Άκουσα τελευταία τον Λουί σε μια συνέντευξή του να λέει πόσο δύσκολο του είναι να γράφει. Εμένα μου φαίνεται σαν μια φωνή που βγαίνει από τα βράχια, μου είπε ένας φίλος. Είναι φοβερό που το […]

Δείτε περισσότερα
Το σώμα ως πεδίο ταξικής και έμφυλης καταπίεσης / Με αφορμή το έργο του Εντουάρ Λουί

Το σώμα ως πεδίο ταξικής και έμφυλης καταπίεσης / Με αφορμή το έργο του Εντουάρ Λουί

Κώστας Σαββόπουλος

*Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε για την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το έργο του Εντουάρ Λουί στο Ύψιλον στις 2 Δεκεμβρίου 2022. Την πρώτη φορά που έπιασα στα χέρια μου βιβλίο του Λουί, συγκεκριμένα το Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου έπαθα ένα μικρό σοκ. Δεν είχα ξαναδιαβάσει στη ζωή μου μια τόσο καλή προσέγγιση γύρω […]

Δείτε περισσότερα