Προσφορά!

Ξέρετε το τέλος

των Στέργιου Μήτα, Θοδωρή Ρακόπουλου, Αντώνη Ψάλτη,

,

Ένα ποιητικό παίγνιο για έξι χέρια, με κοινό θεματικό, υφολογικό και τεχνοτροπικό άξονα. Τρεις ποιητές πιάνουν και αφήνουν το ίδιο νήμα, διερευνώντας τις δυνατότητες μιας κοινής εκφραστικής πορείας.

Εκκαθάριση

Οι συγγραφείς

Μήτας Στέργιος

Ο Στέργιος Μήτας γεννήθηκε το 1980 στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε νομικά. Από το 2014 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Προηγούμενη ποιητική συλλογή του: Μικρή φυσική ιστορία των θεάτρων (Μικρή Άρκτος 2013).

Επισκεφθείτε τη σελίδα του συγγραφέα
Ρακόπουλος Θοδωρής

Ο Θοδωρής Ρακόπουλος γεννήθηκε το 1981 στο Αμύνταιο.  Σπούδασε νομικά και κοινωνική ανθρωπολογία στη Θεσσαλονίκη και το Λονδίνο. Προηγούμενα βιβλία του: Φαγιούμ (Μανδραγόρας  2010, Κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα), Ορυκτό δάσος (Νεφέλη 2013), Η συνωμοσία της πυρίτιδας (Νεφέλη 2014) και Νυχτερίδα στην τσέπη (Νεφέλη 2015). Ζει και εργάζεται στο Όσλο.

Επισκεφθείτε τη σελίδα του συγγραφέα
Ψάλτης Αντώνης

Ο Αντώνης Ψάλτης γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στη Λάρισα. Προηγούμενα βιβλία του: Το καντήλι και άλλα ποιήματα (Αιγαίον 2013) και Ο ήρωας μέσα μου (Γαβριηλίδης 2005).

Επισκεφθείτε τη σελίδα του συγγραφέα

ΦΩΤΟΜΑΝΤΕΙΑ

Απ᾿ το ερμάρι σου, του τόπου η εκδοχή· ύλη,
από το μίτο της φωτό. Δελφοί. (Πάνω, ψηλά,
με τον οπλίτη δρόμο και τον δόλιχο, το στάδιο).

Στο περίζωμα, το ανάθημα των Αθηναίων –
θησαυρός κλειστός στους κίονες, με την πύλη
που ζωγράφιζε η δίαινα φαντασία. Άδειο.

Είχες σχολιάσει το σκίτσο των αρχαίων
της Β΄ Εφορείας του υππο. Ασπίδες, δόρατα· να:
βαμμένη σφήνα χρώματα μες στου ελαιώνα το ασήμι.

Είχες γελάσει· με τα γαλλικά, και με την κεφαλαία
καθαρεύουσα, στις επιγραφές. Δεν ξεχωρίζει (μαντεύεις
στο βάθος) ο κρουστός ουρανός του ναού, το αγρίμι

του μονοκόμματου μάρμαρου. Δεμένα ωραία,
τα χαμόγελα· φυλλορρόησε (για χιλιετίες, νεύεις)
το παίγνιο στο τοπίο, στου Ορφέα την παλέτα.

Οι μέρες, ανάμεσα εκδρομή κι ερμάρι, άκοπα βιβλία.
Μέσα στο ερμάρι, η φωτό παρέμενε, χωρίς ετικέτα,
στην προοπτική της Φωκίδας, ώς τη θάλασσα, ενόσω

περπατάς στην Αθηνάς, κρατώντας εμφιαλωμένη Κασταλλία,
κι ο ομφαλός του κόσμου στο διασκελισμό σου.
Πόσα μέλλοντα χωράν σε μια φωτό, στον κρυμμένο θησαυρό

των Αθηναίων. Ενάντια στα μάρμαρα, πόσο
στο κλικ βγήκαμε ασπρόμαυροι. Όσο οι κίονες χρώ-
μα θα ξεβάφουν, χρόνια θα γεμίζει το θησαυρο-

φυλάκιο ερμάρι. Πρόσεχε, μόνη σου, στην Αθηνάς.
Δικός σου,

Θ.Ρ.